ابزارهای تراشکاری

ابزارهای تراشکاری انواع مختلفی دارند که هرکدام از آن ها مختص به بخشی از عمل تراشکاری هستند.

قطعات و ابزارهای تراشکاری

قطعات اصلی تراشکاری و در واقع قطعات اصلی ماشین‌های صنعتی، از قبیل میله های ساده و غیر ساده، میله های پیچ شده، پولک‌ها، بوش‌ها و نظیر این‌ها می باشند، که دارای مقاطع دایره ای شکل میباشد. همچنین بسیاری از ابزارها مانند تیغه فرز، مته ها، برقوها، و قلاویزها هم دارای مقاطع گرد هستند.

یک ابزار تراش از یک، دو یا سه محور حرکت میگذرد تا قطر یا عمق دقیقی در قسمتی از جسم صلب که چرخانده میشود، ایجاد کند و در واقع آن را تراش دهد. تراشکاری میتواند داخل یا خارج یک قطعه انجام بشود.

محور حرکت قطعه در تراشکاری از لحاظ جهت تراش، م‌تواند در راستای خطی صاف یا در راستای دسته‌ای از منحنی‌ها و زوایه‌دار باشد.

بورینگ

اصطلاح تراشکاری بیشتر در مورد تولید سطح خارجی با عمل تراش کاربرد دارد، در صورتی که تراش برای تولید سطوح داخلی هم وجود دارد و انجام می‌شود و نام این عمل بورینگ است. بنابراین بورینگ هم مانند تراشکاری در مجموع نوعی عمل تراشیدن محسوب میشوند.

جنس ابزارهای تراشکاری :
جنس ابزار باید خواص ذیل را دارا باشد:
سختی، مقاومت، مقاومت سختی در برابر حرارت و مقاومت در برابر سائیدگی را داشته باشد.

جنس ابزار باید سخت باشد تا لبه برنده آن بتواند در داخل کار نفوذ بکند و اگر مقاومت به اندازه کافی نداشته باشد لبه برنده میشکند به اضافه هر ابزار می بایستی تا اندازه ای بتواند در مقابل حرارت که در اثر اصطکاک لبه برنده آن با کار تولید می شود مقاومت داشته باشد و سختی خود را حفظ کند و برای آنکه خیلی زود در اثر کار سائیدگی پیدا نکرده و کند نشود می بایستی مقاومت مخصوصی در برابر سائیدگی داشته باشد.
برای ابزارهای تراشکاری جنس های متفاوتی مصرف می شوند که عبارتند از:
فولاد ابزار غیرآلیاژ: فولادی است که۵/۰ تا ۵/۱ درصد کربن دارد این فولاد در مقابل حرارتی برابر با ۲۵۰  درجه سانتی گراد سختی خود را از دست خواهد داد و از این جهت برای سرعت برشهای زیاد مناسب نیست وروی همین نظر هم این فولاد را در حالت های استثنایی فقط برای ساختن رنده های تراشکاری مصرف میکنند. اغلب فولاد ابزار غیر آلیاژ را به نام فولاد کربن و یا به طور ساده به عنوان فولاد ابزار(ws) مینامند.

فولاد آلیاژدار: فولادی است که غیر از کربن آلیاژ آن شامل مقداری ولفرام، کرم، وانادیوم، مولیبدن و نظیر آن میباشد.فولادهای آلیاژ دار ممکن است مقدار درصد آلیاژ آن ها کم و زیاد باشد مثلاً فولاد تندبر(ss) مقدار درصد آلیاژش زیاد است و مقاومتش در برابر سائیدگی نیز خیلی زیاد میباشد.این فولاد سختی خود را حتی تا ۶۰۰ درجه سانتی گراد نیز حفظ میکند. خاصیت مقاومت سختی این فولاد در برابر حرارت بیش از هر چیز مدیون به داشتن ولفرام است و در اثر داشتن همین خاصیت میتوان با این ابزار با سرعت برش های خیلی زیاد کار کرد.

فلزات سرامیکی

فلزات سرامیکی ترکیب فلزات سخت مانند اکسید فلزات، آلومینیم، سیلیسیم و کروم  به مقدار زیاد و فلزات چسباننده مانند مولیبدن، کبالت و نیکل می باشند. از ویژگی ‌های فلزات سرامیکی، مقاومت بالا در مقابل سایش تا حد ۵ تا ۱۰ برابر فلزات سخت و همچنین حفظ سختی تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد میباشد. مشکل این فلزات این است که سبک‌تر از تکه‌های فلزات سختند و به همین دلیل در مقابل ضربه حساس‌ترند. تکه‌های لبه‌ها تیز شده و روی نگهدارنده دستگاه تراش بسته میشوند. این فلزات برای تراشیدن فولادهای سخت کاری شده کاربرد دارند، در تکه های کوچک و به شکل های مختلف ساخته می شوند.

فلزات سخت: قدرت انجام کار ابزار را به حد قابل ملاحظه ای بالا می برند. قسمت اصلی ماده ترکیبی،فلز سخت و لفرام یا مولیبدن است. به اضافه مقداری کبالت و کربن نیز درآن وجود دارد. فلز سخت خیلی گران قیمت است و از این جهت تیغه های نرم شده ای ازآن را روی برنده ای از فولادهای ساختمانی لحیم می نمایند.
قدرت برش رنده های تراشکاری از جنس فولاد سخت حرارت برشی  ۹۰۰ درجه سانتی گراد را هم به خوبی تحمل میکند و به همین جهت در دورهای خیلی زیادمی توان آن ها را به کار برد وبا داشتن این خواص زمان انجام کار با این فولادها کوتاه تر ودر نتیجه سرعت برش خیلی زیادوسطح کار هم کاملاً صاف و تمیز بدست می آید. برای انجام کار روی جنس های مختلف کارهای تراشکاری لازم است که نوع فلز سخت متناسب با آن ها را به کار برد.
رنده الماسه ها: الماسه ها را اغلب به جای لبه برنده ابزار بکار میبرند، جنس آن ها خیلی سخت و مقاومتشان در مقابل سائیدگی بی اندازه خوب میباشد. رنده الماسه ها را مخصوصا برای ظریف کاری قطعات روی ماشین های مخصوص مصرف می نمایند.
مواد برش سرامیکی: که خیلی سخت می باشند و به جای قسمت و قطعه برنده در رنده گیرها بسته می شوند.
فرم لبه برنده ابزار :
در قلم های تراشکاری دو قسمت که یکی بدنه و دیگری سر برنده ابزار باشد تشخیص داده میشود قسمت بدنه برای بستن است و سربرنده برای جداکردن براده و دارای لبه برنده لازم میباشد.
فرم اصلی کلیه ابزارهای براده برداری شبیه به گوه است. لبه برنده عبارت از خط تقاطع دو سطح گوه است که لبه سطوح محدود شده گوه را هم به عنوان لبه برنده حساب می کنند.
و…